Gisteravond goed aangekomen met de ACV-delegatie. Op weg van de luchthaven naar de stad al onmiddellijk een leuk onthaal vanuit Grieks extreemlinks, die overal affiches had opgehangen tegen de bureaucraten van het EVV. Dat was deze ochtend niet anders toen we het congresgebouw binnenwandelden. Aan de overkant van de straat een manifestatie, even klein als luid, van PAME, het All Workers Militant Front, de Griekse afdeling van de internationale vakbondskoepel van communistische signatuur, WFTU. En voor het congresgebouw de oproerpolitie present, al even talrijk. Met in lucht dwarrelend - en nadien op de grond overlopen - een reeks strooibiljetten, met altijd opnieuw diezelfde slogan: ETUC-CES BUREAUCRATS GO HOME (de spellingsfout is niet van ons).
Het doet wat vreemd aan, voor ons Belgen. Het radicaal links is er bij ons niet echt een dat zich keert tegen de vakbonden, maar zich vooral ziet als zweeppartij naar die vakbonden. Veel belang wordt er hier voor het overige niet aan gehecht. De laatste jaren zijn de Europese betogingen snel op elkaar gevolgd, met iets meer volk dan vanochtend aan de overkant stond. Het probleem van het Europese syndicalisme is misschien minder zijn vermogen te mobiliseren, maar eerder zijn vermogen om een adequate strategie te ontplooien binnen de instellingen, in coördinatie met de nationale vakbonden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten