Gisteren ook Guy Van Gyes tegen het lijf gelopen, onderzoeker bij het Hoger Instituut voor de Arbeid en nauw samenwerkend met het ACV. Hij was hier te gast op het EVV-congres en kwam net uit een wetenschappelijk side event. Vertel eens Guy? Hoe beleef je dat? Hierbij zijn impressies.
“Athene, Zuiderse gezelligheid in verstrekt wit van huizen en blauw van de zonnige lucht. Zeker nu nog in de lente, wanneer er nog geen sprake is van de loden zomerhitte. Als (congres)bezoeker uit het Noorden is dit best genietbaar. De Akropolis als baken. Deze Griekse bakermat gaf overigens de naam aan ons continent: Europa (een vrouw weggekaapt door Zeus).
Maar al snel merk je dat het in de stad broeierig is. Overal politie. TV-nieuws meldt dat ultranationalistische jongerenbendes migranten hebben aangevallen in ‘downtown’ Athene. 25 gewonden.
De reden voor deze stijgende broeierigheid moeten we niet ver zoeken. Een Griekse universiteitscollega onderhoudt ons over de gevolgen van het (opgelegde) crisisbeleid voor de gewone werkmens. Nu moet je weten dat Griekenland – qua bevolking de grootte van België - sowieso al een eerder lage-loonland was met een aantal trekjes op de arbeidsmarkt die je niet op deze schaal in een beschaafd Europa verwacht. Bij de start van de crisis waren er al 640.000 werklozen; 700.000 werknemers in een flexibel statuut en naar schatting ongeveer een miljoen werkzaam in de zogenaamde informele economie (het zwartwerkcircuit). Verwacht wordt dat de werkloosheid tegen eind 2011 is opgelopen tot 1.140.000. Meer dan 1 op 3 van de jongeren (-35jaar) is werkloos. Een werkloosheidsuitkering krijg je voor maximum 1 jaar en is een vast bedrag dat 55% van het nationale minimumloon bedraagt. Ongeveer 45% van de mensen zonder werk krijgt nog zulke uitkering.
De arbeidstijd is opgetrokken tot 40u. in de overheid, de loondaling in deze sector kan oplopen tot 25%. In de private sector is er zo goed als een loonstop; en is beknibbeld op de wijze waarop men kan ontslagen worden en het bedrag dat men krijgt voor overuren kloppen. Zulke overuren kloppen is dikwijls belangrijk om financieel rond te komen. Heel wat voltijdse contracten worden omgezet in deeltijds werk (met opnieuw het nodige inkomensverlies). Tot voor de crisis werden loononderhandelingen sterk bepaald door nationale, interprofessionele onderhandelingen over het minimumloon. Vandaag beschikken bedrijven over de mogelijkheid om af te wijken van sectorale of andere CAO’s.
Minder werk, minder lonend werk, meer onzeker werk …. . 7 op de 10 Griekse jongeren met een universitaire opleiding geven in een opinie-poll aan dat ze op zoek zijn naar een job in het buitenland en dus willen ontsnappen aan deze verstikking”.
Ook dat is economic governance.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten