Het EVV start dit Congres met een "Prijs voor diensten aan sociaal Europa". De eerste die hem ten deel valt is Jacques Delors. Die was van 1985 tot 1994 voorzitter van de Europese commissie. Voor de Europese vakbeweging personifieert hij nog steeds een Europa dat meer recht deed aan de sociale bekommernissen. Ook omdat hij na zijn aftreden zich ook regelmatig bijzonder kritisch uitliet over de verkeerde wending die Europa volgens hem nam.
Delors' partner had echter gezondheidsproblemen, zodat hij hem zelf niet kon komen afhalen. Al liet hij wel een scherpe boodschap overbrengen.
Met onder meer een uitdrukkelijke oproep in de muntunie een minimum aan fiscale en sociale harmonisatie in te voeren. Waarna hij vooral inzoomde op drie concrete uitdagingen.
Eén, de herziening van het Schengengedrag. Met een scherpe uithaal naar de landen die, in het verlengde van de omwenteling in Noord-Afrika, ineens de Europese verworvenheden inzake vrij verkeer binnen de Schengengrenzen op de helling willen zetten.
Twee, het Europese energiebeleid. In de nasleep van de kernramp in Japan, moet er eindelijk ook een Europese energie-unie komen, net zoals we al een Europese muntunie komen.
En drie, de Europese sociale dialoog. Met een oproep aan de Europese sociale partners om die te herdynamiseren, in het spoor van de interessante voorstellen van Europees commissaris Barnier inzake de interne markt.
Met tot slot een mooie oproep aan het Europese syndicalisme: dat jullie mooie en grote dagen mogen beleven. Jullie, als vakbeweging, zijn de hoeders van de morele in materiële belangen van de werknemers, stelde Delors, zonder jullie is niets duurzaam mogelijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten