Al maanden voeren we actie tegen het project dat voorligt inzake economic gouvernance, stelde Claude Rolin. We hebben geëist dat de vrijheid van collectieve onderhandelingen inzake lonen zou worden gevrijwaard. We hebben gevraagd meer evenwicht te brengen in het Europese beleid tot dynamisering van de economie, en te vermijden dat ons regels zouden worden opgelegd gericht op aanhoudende inleveringen, die de financiering van de sociale zekerheid, de collectieve diensten en de noodzakelijke overheidsinvesteringen in het gedrang zouden brengen.
Dank zij de coördinatie van het EVV, zijn de nationale vakbonden, elk van hun kant, in actie geschoten om druk uit te oefenen op hun regering en hun parlementen. Niet zonder resultaat. De commissie Economische en Monetaire Zaken van het Europese Parlement heeft diverse amendementen aanvaard die de goeie richting uitgaan. Met name wordt nu uitdrukkelijk gesteld dat het recht op onderhandelen en collectieve actie hoe dan ook moet worden gevrijwaard. En zelfs dat om die reden ook geen aanbevelingen inzake lonen kunnen worden uitgestuurd naar de Lidstaten, gezien Europa daartoe geen bevoegdheid heeft.
We moeten die vooruitgang erkennen, maar Claude Rolin haastte zich er aan toe te voegen dat de vooruitgang lang niet voldoende is. Want we hadden die terughoudendheid inzake lonen liefst nog scherper geformuleerd gezien, ook door de juridische onzekerheid hieromtrent. En dan mag de kwestie van de loondiscipline misschien al wat zijn geneutraliseerd. Maar inzake budgettaire discipline kan alleen maar worden vastgesteld dat het Europese parlement zich strenger opstelt dan Raad en Commissie. En laat ons niet vergeten, stelde Claude Rolin, dat de nieuwe compromisvoorstellen nog de triloog, de onderhandelingen tussen Commissie, Raad en Parlemen, moeten passeren.
En dus, stelde Rolin, moeten we het serieus nemen als we in het actieplan stellen dat we dringend moeten mobiliseren, dat we moeten sensibiliseren, dat we de voorstellen inzake economic governance voorwerp moeten maken van publiek debat, dat we er de aandacht van de media op moeten trekken, dat we de politici achter de veren moeten zitten. Vooral dringend, want er is nog maar een maand te gaan. En dus moeten we vooral geen tijd verliezen.
Waarbij Claude Rolin ook verwees naar wat de Belgische vakbonden al hebben gedaan naar de Belgische politici. Maar in hoeveel landen is hetzelfde gebeurd, vroeg Rolin het Congres. We kunnen alleen maar wegen op de nakende besluitvorming als alle vakbonden nationaal het nodige gaan doen, in het bijzonder naar hun regering en parlementairen, in functie van de stemming in het Europese parlement in juni. En hetzelfde geldt voor het EVV als koepel. Dit moet absolute voorrang krijgen in het werk van de nieuwe ploeg de komende weken.
Het gaat om meer dan Griekenland, Portugal of Ierland, stelde Claude Rolin. Alle landen riskeren vroeg of laat geconfronteerd te worden met de discipline inzake lonen of overheidsbegroting. Laat ons niet in slaap wiegen door de geruststellende woorden vanuit de nationale regeringscoalities dat het zo’n vaart niet zal lopen. Want coalities veranderen, maar eens die economic governance Europees is ingekleurd, slepen we dat nog jaren mee, als een Europese pletwals.
En, sloot Rolin af, laat ons om al die redenen ook als EVV uitdrukkelijk vragen dat er meer tijd wordt genomen door het Europees parlement. Want de druk is groot om dit politiek op een drafje af te handelen tegen begin juni. Dat laat nog nauwelijks tijd voor sensibilisering, voor dialoog met de politici, laat staan voor eventuele mobilisatie. Dat punt gaat hier in de loop van het Congres zeker nog terugkomen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten