Mobiliseren voor sociaal Europa

De Europese vakbeweging, verenigd in het Europees vakverbond, het EVV, warmt zich op voor zijn vierjaarlijks congres. Het twaalfde in de rij. Dat gaat volgende week door, van 16 tot 19 mei. En wel in Athene, in een land dat zeer zwaar gehavend werd door de financiële crisis en waar het einde van de tunnel nog lang niet in zicht is.
Het EVV-congres komt, door de snelle ontwikkelingen inzake de economic governance en tegen de achtergrond van een zware crisis in de eurozone op een bijzonder cruciaal moment. Het Congres zal dan ook zwaar in het teken staan van die twee elementen. Het zal toelaten de laatste stand van zaken op te maken. Waar staan we nu na de laatste beslissingen van de Europese Raad van maart? Welk gevolg hebben de Europese landen gegeven aan de verplichting om in april een nationaal hervormingsprogramma op te sturen, in lijn met Europa 2020, de nieuwe Europese strategie op middellange termijn? Waar staan we met het “sixpack” aan Europese wetgevingsvoorstellen voor meer discipline in het nationale en budgettaire en economische beleid? En op die basis kan dan een vernieuwde, adequate strategie worden uitgetekend. Bovenop is er nog de nieuwe golf van euroscepsis, nu ook in landen als Finland, Zweden en Duitsland, in de hand gewerkt door een oprukkend anti-Europees populisme. Ook dat moet een antwoord krijgen.
Minstens even belangrijk is echter de hersamenstelling van het EVV-secretariaat. Een doeltreffende werking staat of valt immers met het aantreden van een nieuwe, sterke equipe. Met een nieuwe algemeen secretaris aan het roer, voor het eerst een vrouw, Bernadette Segol. Zij is vandaag de regionale secretaris van UNI-Europa, de Europese vakbondskoepel voor de werknemers in de diensten- en communicatiesectoren. Ze is een Française en komt in de plaats van de Brit John Monks.
Congresslogan wordt “Mobiliseren voor sociaal Europa”. Een stevige tekst ligt ter stemming voor, samen met een beknoptere versie: het Manifest van Athene. Rond de meeste onderdelen geen grote discussies meer te verwachten. Wellicht het belangrijkste discussiepunt wordt de kwestie van de coördinatie van de cao-onderhandelingen binnen Europa. Dit dossier treedt nu sterk op de voorgrond omwille van de economic governance en de nadruk daarin op de discipline inzake de evolutie van de loonkosten. Met alle risico’s van dien dat dit tot een neerwaartse spiraal dreigt te leiden binnen Europa (de export van het Duitse model). Het roept sterker dan vroeger de vraag op naar een coördinatie, binnen de Europese vakbeweging, van het nationale loonoverleg. Dit is ook gekoppeld aan het vraagstuk van de invoering in alle landen van een fatsoenlijk minimumloon. De meningen hierover zijn verdeeld. In het bijzonder de Scandinavische vakbonden, maar ook de Italiaanse vakbonden, tonen zich sterk terughoudend. Dreigt zo’n minimum niet als richtsnoer te gaan werken om hogere lonen terug te brengen tot dat minimum? Als de werknemers zo’n minimumloon in de schoot gaan krijgen geworpen, gaan ze dan nog zin hebben zich te syndiceren? Is zo’n minimumloon niet iets dat in nationale handen moet blijven? En dreigt het door de overheid niet te worden aangegrepen om zich te moeien met het autonome overleg onder sociale partners? Enzovoorts. Het is niet de eerste keer dat dit soort debatten wordt gevoerd. Maar wellicht ook niet de laatste keer.
Andere misschien te verwachten discussies rond volgende kwesties :
- Europese mogelijkheid inzake petities (European Citizens’ initiative)
- Immigratie
- Euro-obligaties
- Eerste en tweede pensioenpeiler
- Liberalisering
- Flexicurity
- Europa-Israël


Het ACV gaat er in elk geval, goed voorbereid, met een sterke delegatie naar toe. Hun wedervaren kan je vanaf vandaag volgen op een speciale blog: http://evvcongres.blogspot.com. Daar kan je ook al je reacties en vragen kwijt.
Meer informatie over het Congres vind je ook op de website van het EVV (in het Frans of het Engels): http://www.etuc.org/.